Upał, upał i jeszcze raz gorąc… Dwa noclegi u dość specyficznych (praskich) gospodarzy z Couchsurfingu (ale o tym później;)), spore ilości skonsumowanych knedlików z kapustą (białą i czerwoną, zasmażaną) i stanowczo zbyt mało (ok, mało to pojęcie względne) wypitych kufli czeskiego piwa;) Bardzo bardzo dużo chodzenia, odkrywania, wałęsania, szwendania i leniwego spacerowania (po 12h jednak bolą stopy), drzemka na trawie w parku, nieoczekiwane spotkanie z pewnym (sympatycznym) rozgadanym Czechem, zwieńczone polsko-czeską konwersacją, rejs po Wełtawie, burza z piorunami, dno piramidy finansowej, ostatnia wieczerza, pełnia nad Mostem Karola i 3 czekolady „Studenckie”.  Czyli w skrócie nasz dwudniowy wypad do Pragi 😉

Dzień I (10.06)

 Wieża Prochowa

 zbliżamy się do starego miasta – za bramą inna bajka!

przy Uniwersytecie Karola

 Słynny zegar astronomiczny Orloj –  uciekliśmy stamtąd szybko, przez tłumy ludzi…

 Na starym rynku pan próbuje sprzedać Maciejowi wycieczkę segway’em 😉

Ten widok…to powód, dla którego nieustannie powtarzam, że Praga to moje ulubione miasto Europy:) Byłam tam już trzeci raz, a tym razem odkryłam tyle nowinek!

 Jesteśmy na Kampie – sztucznej praskiej wyspie, oddzielonej „od lądu” Czarcim Potokiem 😉

Kanały

 „Sikająca fontanna” przy Muzeum Kafki

przerwa na zimne piwko 😉 w tym upale – zbawienie

 Gładkie, jak pupa niemowlęcia 😉 W tym właśnie miejscu, idąc żółwim tempem w ponad 30stopniowym upale, zdecydowaliśmy się na drzemkę. Nie tylko my zresztą, wszyscy uciekali przed słońcem i chłonęli cień. Jak gąbki.

 Czarci Potok, czyli Certovka

 Pamiątkowe graffiti na murze Johna Lennona

 lot nad kołem młyńskim

Czarci Potok i stare koło młyńskie w oddali

 pastelowe fasady kamieniczek

 panowie muzykanci i góralskie przyśpiewki

 kończy się Most Karola, zaczyna się Mała Strana

 zabytkowe kamienice – najpierw kupieckie, potem szlacheckie, teraz…?

 ptaszysko

 klasztor na Strachowie, a w dolinie winnice 🙂

 przyciągające wzrok fasady

ostatnie (tego dnia) spojrzenie na ulicę Malostrańską

i wspinamy się wyżej, na Hradczany

 dachy Pragi 🙂

 japońska młoda para

 Nowy Pałac Królewski a za nim widać już wieże Katedry św. Wita

 ślubne klimaty

Złota Uliczka

 jeden z domków złotniczych

 niegdyś żydowscy złotnicy pracowali tu dla skarbu państwa

 w królewskich ogrodach

 restauracja, tak elegancka że mało kogo na nią stać 😉

 my udaliśmy się do innej, niskobudżetowej w dzielnicy Josefov;)

z dala od atrakcji potrafi być naprawdę taniej

 kaczka, knedliki i czerwona kapusta

 knedliczki w sosie z kapustą faszerowane boczkiem i cebulką

symboliczny i pełen metafor pomnik Franza Kafki

 zmierzch na starym rynku

 widok z wieży ratuszowej na Hradczany

Dzień II (11.06)

Dotarliśmy na Wyszehrad, dawny gród z początków Pragi. Most między praskimi wzgórzami. Był o tyle ciekawy, że w tej dolnej – betonowej części pod drogą, jeździ metro:)

Rotunda św. Marcina

cmentarz na Wyszehradzie

Wyszehrad, podobnie jak Hradczany, był siedzibą czeskich władców z X w

 Hradczany widziane z Wyszehradu

Lunch Time! 🙂 Znów z dala od centrum, w niezwykle taniej knajpce (przychodzili tam głównie Czesi) kremowa zupka kalafiorowa

kluski po czesku;)

 przypowieść o rozgadanym Czechu;)

Siedzieliśmy sobie spokojnie i jedliśmy obiadek, kiedy nagle zagadał do nas pewien uśmiechnięty Czech. Kiedy po angielsku odparliśmy, że nie rozumiemy (nie szkodzi, on za to nie znał angielskiego), w ogóle się nie przejął i wciąż do nas mówił. Zaczęliśmy się wsłuchiwać i po kilku minutach nawet rozumieć. Wreszcie rozmowa się rozkręciła, a Czech przysiadł się do naszego stolika;) I tak sobie pogawędziliśmy… o życiu, pracy (i jej braku), kryzysie, zarobkach, Pradze, Couchsurfing’u, Świnoujściu (uwielbia tam jeździć nad morze;)) i innych sprawach. Było tak sympatycznie, że pewnie byśmy kontynuowali ale nasz Czech spieszył się do roboty 😉 Ot tak, przysiadł się i już. Bardzo miło teraz to wspominam, wymieniliśmy się kontaktami, a co! 😉

Wieczorkiem ostatni raz udaliśmy się na Hradczany

Ukryte schodki na Małej Stranie

 Ostatnia Wieczerza 😉 marynowany ser – pychotka!

 knedliki z gulaszem

w knajpce

 Praga nocą, czyli zmierzamy Mostem Karola w stronę dworca.

ostatnie spojrzenie na Hradczany…

Nasi gospodarze z Pragi byli…inni niż dotychczas. Mili i pomocni, jednak stanowczo nie czuli całej tej idei CouchSurfing’u, nie specjalnie zależało im na integracji, ba, nawet z rozmową było krucho… W mieszkaniu (w łazience też niestety) mieli straszny bajzel, jakby żyli na walizkach, choć mieszkają tam już ponoć kilka lat. Drugiego wieczoru „nasza droga parka” siedziała na fb, każde z nich na swoim komputerze (on w kuchni, ona w salonie), zupełnie się do nas nie odzywając. O herbatce nie wspominając. Kilka godzin przed naszym wyjazdem do Polski, szanowny gospodarz podjął nieudaną próbę zwerbowania nas do Amway’a. Wtedy to dopiero się rozgadał. Aż mu się oczy świeciły. Nie możemy wprawdzie narzekać, nocleg nam zapewnili. Ale był to dla nas mały szok kulturowy, nieco więcej spodziewaliśmy się po sąsiadach z południa. Co za szczęście, że chociaż spotkaliśmy w knajpie tego wesołego Czecha, uratował honor narodu 😉

To chyba tyle, jeśli chodzi o nasz wypad do Pragi – wszystko się udało, pogoda dopisała (może gospodarze z CS odrobinę mniej;)) a wyjazd kosztował nas naprawdę niewiele: przejazdy Szczecin-Poznań-Praga-Poznań-Szczecin (105 zł w tym pociągi i Polskibus), 2 noclegi (0 zł – Couchsurfing), metro w Pradze (około 24 zł na 2 dni na osobę). Dzięki temu mogliśmy pozwolić sobie na wstępy, rejs po rzece (niecałe 60 zł) oraz lokalne potrawy i pyszne piwko w knajpkach (przy czym i tak wybieraliśmy te tańsze i nieturystyczne miejsca):) Polecam Wszystkim! Jak się bardzo chce, to można tak pokombinować, by zobaczyć wiele za niewiele:)