Tego wieczoru przytrafiła nam się kolejna gafa w czasie tej podróży. O północy mieliśmy busa do Kuala Lumpur w Malezji. Niestety, trochę z naszej winy, trochę z winy osób, które nam podpowiadały, ustawiliśmy się na niewłaściwym przystanku i bus odjechał bez nas;) Szkoda, bo w ten sposób chcieliśmy zaoszczędzić czas i już od rana zwiedzać stolicę Malezji. Wzięliśmy to jednak na klaty, bo zamartwianie się i tak nic by nie pomogło (Chciał nam za to pomóc jeden Singapurczyk, który przewiózł nas po mieście swoją super bryką w poszukiwaniu innego busa. Nic to nie dało, ale miło z jego strony! Trochę z nim pogawędziliśmy i dowiedzieliśmy się kilku ciekawostek. Poza tym, odwiózł nas później do hostelu, dzięki czemu uniknęliśmy drałowania z plecakami)).Chciałam jeszcze zwrócić uwagę na jedną kwestię. Kiedy Maciek poleciał dowiedzieć się czegoś a propos naszego busa, zostawił mnie o północy całkiem samą z całym dobytkiem. Nie zrobiłby tego w Kuala Lumpur, ani pewnie nawet w Bangkoku. Ale czekając na niego w towarzystwie taksówkarzy (którzy starali się podpowiedzieć mi coś mądrego;)) na singapurskim chodniku, ani przez chwilę nie czułam się zagrożona. W ogóle nie czułam strachu. Siedziałam tam i czekałam przez 20 minut i pewnie mogłabym siedzieć dłużej. Wszystko dzięki świadomości surowo egzekwowanego prawa tego państwa, które wpływa na poczucie bezpieczeństwa. Tam, nikt by nawet nie ważył się mnie tknąć, wiedząc czym to grozi (w przypadku gwałtu surową karą chłosty). Taka ciekawostka…

Ostatecznie, busa (super wygodnego, z trzema rzędami szerokich foteli) do KL złapaliśmy rano;) Życie! Od teraz, z kilkoma przerwami na zwiedzanie i relaks, będziemy przemierzać Półwysep Malajski, kierując się na północ, aż do Bangkoku. Mamy na to 3 tygodnie:)