Nie zdążyliśmy dobrze poznać Wiednia, a już musieliśmy go opuszczać. Ciężko w kilka godzin zrozumieć i polubić nowe miasto. Ciężko się zaprzyjaźniać w tak ekspresowym tempie. To chyba wręcz niemożliwe. Na bank któregoś dnia znów tu zawitamy (tak sobie myślę, że wracam do więszkości miejsc, które niegdyś „zwiedzałam” w grupie – bo po łebkach było, niedokładnie albo nie poczułam tego flow, kiedy dane miasto z pewnością je ma). Tak było w przypadku Budapesztu, Wenecji, Pragi – ponowna, zwykle już kilkudniowa wizyta, zdejmowała zły urok i całkowicie odmieniała moje wspomnienia. Tak będzie, prędzej czy później, ze Stambułem, Londynem, Bratysławą, Lwowem, Florencją, Neapolem…

I co z tego, że byłam, kiedy czuję jakbym nie była..?

Jednodniówki się nie liczą! Unikajcie odhaczania! A fe.

Przynajmniej dzięki temu i Maciek miejsca te zobaczy:)

Takie pośpieszne spacery, jak ten po Wiedniu, kompletnie nam nie odpowiadają, a jeszcze jak na złość, nasz pociąg z Budapesztu miał 80-minutowe spóźnienie już na samym starcie. Jak pech to pech. Tego dnia wszystkie środki transportu dały nam po tyłkach.

Trochę szaro i buro – nadrabiają reprezentacyjne gmachy

A może jakiś upominek na choinkę?

Podobało mi się, że gdzie nie poszliśmy, sprzedawano grzane winko

Zadaszone butiki – wiedeński szyk

Kolumna morowa – w XVII w ufundował ją król Węgier Leopold I w podzięce Świętej Trójcy za zakończenie epidemii dżumy

Na każdym placyku jarmark świąteczny

W  eleganckich okolicznościach – trochę mnie aż przytłaczały te gmaszyska

Ratusz z XIXw

Słodkości

Świecidełka i pamiątki

Wesołych Świąt!

Pozostało 12 dni…. odliczamy;)

Trochę szkoda, że nie było śniegu…

Opera – następnym razem wybierzemy się na spektakl – akurat przeczytałam biografię Marii Callas i jak uświadomiłam sobie, że kiedyś i tu śpiewała, to jakoś tak mi sie miło zrobiło;)

Wisienka na torcie – Tort Sachera i przepyszna kawa z tradycjami

Żeganamy się z katedrą – jeszcze tu wrócimy – na dłużej!:)